---{ یک دقیقه مطالعه }---
دل هایی که بر اساس اهمیت حادثه ها، کارها را رده بندی کرده اند، در حالی که هزار کار دارند بیش از یک گرفتاری برایشان نیست. چون در یک لحظه، گرفتاری ما فقط مربوط به آن کار و آن حادثه است که اهمیت زیادتری دارد و ضرورت بیشتری. اگر تمام کارها را انجام بدهیم و این یک کار بماند کاری انجام نداده ایم و بار خود را نگذاشته ایم و اگر آن یک کار را، فقط همان را بیاوریم دیگر حرفی برای ما نیست و باز خواستی نیست. و همین است که دیگر سیل حادثه ها و انبوه کارها ما را خرد نمی کند و به بازی نمی گیرد.
علی صفایی(عین.صاد)، روش برداشت از قرآن، ص137
