آجرک الله یا صاحب الزمان فی مصیبت جدک الحسین علیه السلام

 

ای که به عشقت اسیر خیل بنی آدم است

سوختگان غمت با غم دل خرمند

 

هرکه غمت را خرید عشرت عالم فروخت

با خبران غمت بی خبر از عالمند

 

در شکن طره ات بسته دل عالمی است

وان همه دلبستگان عقده گشای همند

 

یوسف مصر بقا در همه عالم تویی

در طلبت مرد و زن آمده با درهم اند

 

تاج سر بوالبشر خاک شهیدان توست

کاین شهدا تا ابد فخر بنی آدمند

 

چون به جهان خرّمی جز غم روی تو نیست

باده کشان غمت مست شراب غمند

 

گشت چو در کربلا رایت عشقت بلند

خیل ملک در رکوع پیش لوایت خمند

 

خاک سر کوی تو زنده کند مرده را

زان که شهیدان تو جمله مسیحا دمند

 

هردم از این کشتگان گر طلبی بذل جان

در قدمت جان فشان با قدمی محکمند

 

 

فؤاد کرمانی

 

 

امام رضا (ع) به نقل از پدر بزرگوارشان امام کاظم(ع) فرموده‌اند:

«کانَ اَبی اِذا دَخَلَ شَهْرُ الْمُحَرَّمِ لا یُری ضاحِکاً وَ کانَتِ الْکِاَّبَةُ تَغْلِبُ عَلَیْهِ حَتّی یَمْضِیَ مِنْهُ عَشْرَةُ اَیّامٍ، فَاِذا کانَ الْیَوْمُ العْاشِرُ کانَ ذلِکَ الْیَوْمُ یَوْمَ مُصیبَتِهِ وَ حُزْنِهِ وَ بُکائِهِ و یَقُولُ هُوَ الیَومُ الَّذی قُتِلَ فیهِ الحُسَینُ صلی‌اللهُ علیه»

روش پدرم چنان بود که هرگاه وارد ماه محرم می‌شدیم، خندان دیده نمی‌شد و غم بر او غلبه می‌یافت تا آن که 10 روز از محرم می‌گذشت، پس هنگامی که روز دهم می‌رسید، آن روز، روز مصیبت، غم و گریه پدرم بود و می‌فرمود: این همان روزی است که حسین که درود خداوند بر او باد در آن روز کشته شد.

 

منبع: ابن بابویه، محمد بن على، الأمالی (للصدوق)، 1جلد، کتابچى - تهران، چاپ: ششم، 1376ش، النص، ص128